آئین مستان

اینجا سنگ مزار خاکه

تا چشم کار میکنه درده

دل خیلی ساله که خونه

کی میگه خاکِ غم سرده...

بقیع  تو رؤیا دیدم که آباد شدی

بقیع  دیدم که صاحبِ گوهرشاد شدی

بقیع  دیدم که کُلّی زائر تو حرم

بقیع  چه فکرا دارم برات تو سرم

میترسم عمر من سر بیاد نشه تعبیر بشه این رؤیام

من از خدا برای امام حسن گنبدِ طلا میخوام

میترسم عاقبت صحن مادرم رو نبینه این چشمام

چی میشه من ببینم که زائر قبر مادرم زهرام

امون از این غریبی،امون از عمر کوتاه

وارث خون زهرا،یه روز میرسه از راه

چشمای آسمون خیسه

از قلب سنگیِ دنیا

رسمِ این روزگار زخمه

اینجا غربت شده معنا

چرا، حتی یه سایه بون نداری بقیع؟

چرا ، یه زائرم نداری تو این شبا؟

یه روز ، اینجا پر از عاشق و دلداده میشه

یه روز اینجا میشه شبیه مشهد الرضا

یه روز میاد که صحنِ امام حسن سفره ی کرم بازه

یه روز میاد آقامون ،میون صحنِ تو روضه میندازه

یه حسی میگه نزدیکِ روزی که میرسه گل زهرا

برا بقیع یه صحن و یه گنبد و بارگاهی میسازه

امون از این غریبی،امون از عمر کوتاه

وارث خون زهرا،یه روز میرسه از راه

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن

السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

یا صبور الصابرین یا کعبه للسائلین

یا کریم و یا رحیم و یا عطوف و یا حسن

یا انیس المومنین یا شافعاً للمذنبین

ای امید شیعیان در محشر کبری حسن

ای مناجات علی باب ملاقات علی

صاحب سر علیِ عالی اعلا حسن

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن

السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

ای دمت احیا گر صدها هزار عیسی حسن

ای صدای فاطمه ای مجتبی فاطمه

نام تو بر پرچم خونین عاشورا حسن

در همان روز ازل در وقت تقسیم مقام

ثبت شد در لوح حق نوکر ، آقا حسن

گر چه آلوده شدیم اما شما آسوده باش

در دل ما هیچ کس جز تو ندارد جا حسن

السلام ای آفتاب عالم بالا حسن

السلام ای ماه بی همتای این دنیا حسن

اونی که غریب تر از حسینِ بی کفنه

غریب و کریمِ اهل بیت امام حسنه

توی مدینه تربت داره

با اینکه خیلی غربت داره

مزار خاکیش نور جهان تابه

مدینه شد از زائر محروم

روایتِ فرموده معصوم

شب های جمعه زائرش اربابه

حسن ای دینم حسن ایمانم

بگو با زهرا حسن ای جانم

حسن ای جانم.....

یا حسن یا حسن ای به فدایت پدر و مادرم
سایه احسان تو روی سرم
معنی بخشندگی و رحمت و لطف وکرم
شاه بدون حرم، آئینه حیران شده از پاکیت
جان دو عالم به فدای حرم خاکیت
بر سر عرش خدا گنبد افلاکیت

آه بهاری که برایت نماند

یاور ویاری که برایت نماند

برده دل عاشق ما را همان

سنگ مزاری که برایت نماند

یا غریب، یا غریب حضرت زهرا غریب

هم خود پیغمبر و هم خود مولا غریب

آه بمیرم حسین رفته به گودال خون

بی کس و تنها غریب

در وسط معرکۀ شام بلا زینب کبری غریب

هیچکس اما نشد مثل تو آقا غریب

پیش قدم های تو هیچ کسی پا نشد

حسن جانم، حسن جانم.....

یا حسن یا حسن اول و پایان غریبی حسن

آه چه مردانه غریبی حسن

نیست کسی مثل تو

در وسط خانه غریبی حسن

آه که این شهر مرامی نداشت

آه که این روضه تمامی نداشت

قاتل تو زهر هلاهل که نیست

زهر در واقعه قاتل که نیست

سوخته بودی پرت افتاده بود

بر سر شانه سرت اقتاده بود

رفت توان پیکرت افتاده بود

مثل همان لحظه که مادرت افتاد بود

وای غریب ای حسن
وای شهید ای حسن
گیسویت از داغ همون کوچه ها
گشته سفید ای حسن
غریب آقا حسن جانم
تک و تنها حسن جانم
شهید کوچۀ غم ها حسن جانم
غم بی اختیاری تو
امام بی مزاری تو
بمیرم که یک زائر هم نداری تو

حسن جانم، حسن جانم.....

ای سرِ سفره ات عالمین ، یا حسن

دل نکن از من و از حسین ، یا حسن

در وطن چه بر تو بگذشت

همسرِ تو قاتلت گشت

هر چه غم به سینه ات بود

جا گرفته در دلِ طشت

کریمِ آل پیمبر ..

بدونِ من جانِ خواهر

مرو به دیدارِ مادر ..

 اَخ الغریب ، ای حسن جان ...

غربتت آتشیست بر دلِ ، زینبت

هر نفس میچکد لخته خون از لبت

کوزه حاویِ چه بوده ست

روزۀ تو را گشوده ست

رنگِ صورتت شده سبز

مثلِ فاطمه کبود است

بمیرم ای عشقِ زهرا

که بین کاشانه حتّی

همیشه بودی تو تنها

 اَخ الغریب ، ای حسن جان ...

ای سرِ سفره ات عالمین ، یا حسن

دل نکن از من و از حسین ، یا حسن

در وطن چه بر تو بگذشت

همسرِ تو قاتلت گشت

هر چه غم به سینه ات بود

جا گرفته در دلِ طشت

کریمِ آل پیمبر ..

بدونِ من جانِ خواهر

مرو به دیدارِ مادر ..

 اَخ الغریب ، ای حسن جان ...

با حسین گفتی از کربلا مو به مو

آن چه در کودکی دیده ای هم بگو

گفتی از سنان و از خنجر

گفتی از لباس و از معجر

من ولی در انتظارم

بشنوم ز سِرّ مادر

چگونه قدش دوتا شد

چگونه دستش رها شد

تنش پر از ردّپا شد

 اَخ الغریب ، ای حسن جان ...

ای سرِ سفره ات عالمین ، یا حسن

دل نکن از من و از حسین ، یا حسن

در وطن چه بر تو بگذشت

همسرِ تو قاتلت گشت

هر چه غم به سینه ات بود

جا گرفته در دلِ طشت

کریمِ آل پیمبر ..

بدونِ من جانِ خواهر

مرو به دیدارِ مادر ..

اَخ الغریب ، ای حسن جان ...

زائر اربعینم ، زائر موکبایِ بین راهم
خیلی دلم گرفته ، مونده میونِ سینه بغض آهم
یه لشگر سر سپرده ، یه سیل با شکوه دیدم
ولی سئوال من اینه یه چیز و من نفهمیدم
چرا حسن اینقد غریبه ؟
چرا یه ضریحم نداره ؟
اگه یکی خواست زائرش شه
آخه کجا پس سر بزاره ؟
الهی بمیرم حسن جان .....
وقتی دلم میگیره ، میرم با پایِ دل به سمت مشهد
سلام میدم همیشه ، میون صحن انقلاب به گنبد
امام رضا در خونت ، همش برو بیا دیدم
آقا سئوال من اینه یه چیز و من نفهیدم
چرا حسن اینقد غریبه ؟
یه شب زیارت نداره ؟
چی میشه یه شمع و چراغی
یکی روی خاکش بزاره ؟
الهی بمیرم حسن جان .....
غصه یکی دوتا نیست ، غریبی از امام حسن جدا نیست
روضه همیشه سخته ، اگر که کوچه باشه کار ما نیست
سربسته میگم یه روزی ، تو کوچه راهشو سد کرد
این روزگار بی غیرت ، با آلِ مصطفی بد کرد
چادر یه مادر رو خاکا
یه پسری حیرون تو کوچه
دروغ ایشاالله تمومش
که دیده حسن خون تو کوچه
الهی بمیرم حسن جان ....